Husband is alive, women become widows: ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਵਿਆਹੁਤਾ ਔਰਤ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਸਿੰਦੂਰ, ਬਿੰਦੀ, ਮਹਿੰਦੀ ਵਰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਇੱਕ ਵਿਆਹੁਤਾ ਔਰਤ ਦੇ ਸੁਹਾਗ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹਨ। ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪਤੀਆਂ ਦੀ ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਲਈ ਸੋਲ੍ਹਾਂ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਸਮਾਜ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਔਰਤਾਂ ਹਰ ਸਾਲ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਵਿਧਵਾਵਾਂ ਵਾਂਗ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ ਭਾਵੇਂ ਪਤੀ ਜੀਉਂਦਾ ਹੋਵੇ। ਇਸ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦਾ ਨਾਂ 'ਗਛਵਾਹਾ ਭਾਈਚਾਰਾ' ਹੈ। ਇਸ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਇਸ ਰੀਤ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।
ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਥੇ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਹਰ ਸਾਲ ਵਿਧਵਾਵਾਂ ਵਾਂਗ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀਆਂ ਦੀ ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਦਰਅਸਲ ਗਛਵਾਹਾ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਲੋਕ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੂਰਬੀ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਆਦਮੀ ਲਗਪਗ ਪੰਜ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਰੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਤਾੜੀ (ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦਾ ਪੀਣ ਵਾਲਾ ਪਦਾਰਥ) ਕੱਢਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਪਤੀ ਦਰੱਖਤ ਤੋਂ ਤਾੜੀ ਉਤਾਰਨ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਵਿਧਵਾਵਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਉਹ ਨਾ ਤਾਂ ਸਿੰਦੂਰ ਲਗਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਬਿੰਦੀ। ਔਰਤਾਂ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀਆਂ। ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਉਹ ਉਦਾਸ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਗਛਵਾਹਾ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿੱਚ, ਤਰਕੁਲਹ ਦੇਵੀ ਨੂੰ ਕੁਲਦੇਵੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪੂਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੌਰਾਨ ਜਦੋਂ ਪੁਰਸ਼ ਤਾੜੀ ਹਟਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਪਤਨੀਆਂ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਦੇਵੀ ਦੇ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ।
ਦਰਅਸਲ, ਉਹ ਦਰੱਖਤ (ਖਜੂਰ ਦੇ ਰੁੱਖ) ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਤਾੜੀ ਹੈ, ਉਹ ਬਹੁਤ ਉੱਚੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਗਲਤੀ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇੱਥੇ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੀ ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰਨ ਨੂੰ ਕੁਲਦੇਵੀ ਦੇ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਨੋਟ: ਪੰਜਾਬੀ ਦੀਆਂ ਬ੍ਰੇਕਿੰਗ ਖ਼ਬਰਾਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਐਪ ਨੂੰ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਵੀਡੀਓ ਵੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ABP ਸਾਂਝਾ ਦੇ YouTube ਚੈਨਲ ਨੂੰ Subscribe ਕਰ ਲਵੋ। ABP ਸਾਂਝਾ ਸਾਰੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ ਤੇ ਉਪਲੱਬਧ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਫੇਸਬੁੱਕ, ਟਵਿੱਟਰ, ਕੂ, ਸ਼ੇਅਰਚੈੱਟ ਤੇ ਡੇਲੀਹੰਟ 'ਤੇ ਵੀ ਫੌਲੋ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ।