ਮਿਹਰਬਾਨ ਸਿੰਘ ਜੋਸਨ
ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਗੌਰ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਤੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿਉਂ ਖਾਲੀ ਤੇ ਸੱਖਣੀਆਂ ਨੇ ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ?ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਤੇ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋ ਕੇ ਬੋਲਣ ਲੱਗ ਪਈ "ਹਾਂ....ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੱਖਣੀਆਂ ਨੇ ਕਿਉਂਕਿ ਤੈਨੂੰ ਚੰਗੀਆਂ ਤੇ ਪਰਵਾਨ ਨਹੀਂ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁਪਨੇ ਕਿਉਂਕਿ ਤੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਬਰਾਬਰੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਾਂਮੈਂ ਭੱਜਦੀ-ਭੱਜਦੀ ਟੁੱਟਦੀ-ਟੁੱਟਦੀ ਖਿੱਲਰ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਕੁੱਖ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪੂਰਾ ਹੁੰਦਾ ਮੇਰਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਬਰਾਬਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਸਫ਼ਰ,ਮੈਨੂੰ ਭੈੜੇ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਤੇਰੇ ਉਚਾਈ ਦੇ ਮਾਪਦੰਡ ਤਾਂਹੀਂਓਂ ਮੈਨੂੰ ਭੈੜੇ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਇਹ ਉੱਚੇ-ਉੱਚੇ ਪਹਾੜਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਾਉਂਦੇ ਨੇ ਉੱਚੇ ਤੇ ਨੀਵੇਂ ਦਾ ਕਦੇ ਕਦੇ ਮੇਰਾ ਜੀਅ ਕਰਦੈ ਇਕ ਘਣ ਲਵਾਂ ਤੇ ਤੋੜ ਦੇਵਾਂ ਸਾਰੇ....ਪਹਾੜ ਉੱਚੇ ਨੂੰ ਨੀਵਾਂ ਕਰ ਦੇਵਾਂ ਤੇ ਊਣੇ ਨੂੰ ਭਰ ਦਿਆਂਸਭ ਕੁਝ ਬਰਾਬਰ ਕਰ ਦੇਵਾਂ...ਬਿਲਕੁਲ...ਸਮਤਲ..ਪੱਧਰਾ..ਤੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾਮੇਰੇ ਜੰਮਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਤੂੰ ਘੜਨ ਬਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈਮੈਨੂੰ ਮਾਰਨ, ਕੁਚਲਣ ਤੇ ਦੱਬਣ ਦੀਆਂ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ਾਂਜੰਮ ਵੀ ਪਵਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹਰ ਥਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪੱਖਪਾਤਹਮੇਸ਼ਾਂ ਆਪਣੀ ਹੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਤੂੰ ਥੋਪਦਾ ਆਇਆ ਹੈਂਮੇਰੀ ਹਰ ਮਰਜ਼ੀ ਦੇ ਉੱਪਰ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ, ਤੇ ਇੱਕ ਕਠਪੁਤਲੀ ਵਾਂਗ ਤੇਰਿਆਂ ਹੁਕਮਾਂ ਤੇ ਮਨ ਮਰਜ਼ੀਆਂਦੇ ਇਸ਼ਾਰਿਆਂ ਤੇ ਨੱਚਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਮੇਰਾ ਕਿਰਦਾਰ ਕਿਉਂ ਮੇਰੇ ਜਵਾਨ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੀ ਉੱਚੀਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਤੇਰੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂਮੇਰਾ ਖਾਣਾ, ਪੀਣਾ, ਆਉਣਾ, ਜਾਣਾ' ਪੜ੍ਹਨਾ, ਉੱਠਣਾ, ਬੈਠਣਾ ਕਿਉਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤੂੰ ਹੀ ਤੈਅ ਕਰਦਾ ਹੈਂਤੇ ਲਾਉਣ ਬਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈਂ ਮੇਰੇ ਲਿਬਾਸ ਤੇ ਪਾਬੰਦੀਆਂਫੇਰ ਕਦੇ ਕਦੇ ਮੇਰਾ ਜੀ ਕਰਦਾ ਕਿ ਤੋੜ ਦੇਵਾਂ ਇਹ ਥੋਥੀਆਂ ਦੀਵਾਰਾਂਛੱਡ ਦੇਵਾਂ ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਤੇ... ਤੇ ਦੂਰ ਕਿਧਰੇ ਖੁੱਲੀ ਹਵਾ 'ਚ ਲਵਾਂ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦਾ ਸਾਹ
ਐ ਮਰਦ…...ਕਿਉਂ ਤੇਰੀ ਮੌਜ਼ੂਦਗੀ 'ਚ ਮੈਂ ਮਹਿਫੂਜ਼ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀ ਕਰਦੀਕਿਉਂ ਮੈਨੂੰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਘੁਟਣ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਤੁਰਦੀ ਫਿਰਦੀ, ਉੱਠਦੀ ਬਹਿੰਦੀ, ਜਾਂਦੀ ਆਉਂਦੀ ਹਰ ਥਾਂ, ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇਰਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਦੀ ਹਾਂਘਰ, ਸਕੂਲ, ਕਾਲਜ, ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਤੇ ਦਫ਼ਤਰ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਮੇਰਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਦੀਆਂ ਨੇ ਤੇਰੀਆਂ ਗੰਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਤੂੰ ਲੈਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਜਿਸਮ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ੀ ਤੇਰੀ ਗੰਦੀ ਸੋਚ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਬਦਲਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਆਉਣ ਜਾਣ ਉੱਠਣ ਬਹਿਣ ਤੇ ਪਹਿਨਣ ਪਚਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾਤੇ ਤੇਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਲਈ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਚੁਕਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਕੀਮਤਤੇ ਨਾਲ ਲਿਆਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਆਪਣੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਦਾ ਸਾਰਾ ਸਾਮਾਨਤੇ ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਸਾਮਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਉਥੇ ਤਿਣਕਾ ਤਿਣਕਾ ਕਰਕੇ ਰੋਜ਼ ਬਾਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਮੇਰੀ ਚਿਤਾ
ਤੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋਂ ਹਾਂ ਹੀ ਸੁਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈਤੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜੇ ਮੈਂ ਹੋਵਾਂ ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਤੇਰੀ ਹੋਵਾਂਜੇਕਰ ਮੈਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਤੂੰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਬਲਾਤਕਾਰ ਜਾਂ ਫਿਰ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਤੇਜ਼ਾਬ ਦੀਆਂ ਬੂੰਦਾਂ ਫਿਰ ਮੇਰਾ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਤਲਵਾਰ ਲਵਾਂ ਤੇ ਵੱਢ ਦਿਆਂ ਤੇਰੇ ਹੱਥ.. ਪੈਰ ..ਨੱਕ ..ਬੁੱਲ ..ਕੰਨ.. ਅੱਖ ..ਤੇ ਉਹ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਮਰਦ ਹੋਣਾ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ …"
ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ ਤੇਜ਼ ਸਾਹ ਲੈ ਕੇ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਬੋਲੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ.. iਮੈਂ ਉਸ ਦਾ ਇਲਾਜ ਲੱਭ ਲਿਆ ਸੀ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ .. ਉਹ ਹੋਰ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਗਈ... "ਸੁਣ ...ਸੁਣ ਐ ਮਰਦ ਸਿਰਫ਼ ਸਟੇਜਾਂ ਤੇ ਟੀ ਵੀ ਚੈਨਲਾਂ ਤੇ ਹੀ ਤੂੰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਦਾ ਹੱਕ ਦੇਣ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਥੋਥੇ .. ਖਾਲੀ ਨੇ ਤੇਰੇ ਦਾਅਵੇ... ਤੇ ਝੂਠੇ ਨੇ ਤੇਰੇ ਸਾਰੇ ਆਂਕੜੇ ਪਰ ਹੁਣ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ਮੇਰੇ ਤੱਕ.... ਮੇਰੇ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚੇਗੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਰਦ ਦੀ ਗੰਦੀ ਨਜ਼ਰ ਤੇ ਗੰਦੇ ਹੱਥ ...ਮੈਂ ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ ਹਾਂਤੇ ਮੈਂ ਕਦੀ ਤੇਰੇ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਆਵਾਂਗੀ...ਤੇ ਇੰਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਉਹਨੇ ਇਕਦਮ ਛਾਲ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ ਹਸਪਤਾਲ ਦੀ ਅੱਠਵੀਂ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਆ ਕੇ ਮੈਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਘਿਰੀ ਵੇਖੀ ਸੀ ਖ਼ੂਨ ਨਾਲ ਲੱਥਪੱਥ ਉਹਦੀ ਲਾਸ਼ ਜੋ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਨੂੰ ਹਾਲੇ ਵੀ ਕਈ ਸਵਾਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀਉਹਦੇ ਸਿਰ ਚੋਂ ਨਿਕਲੇ ਸੰਘਣੇ ਖ਼ੂਨ ਦੇ ਵਹਿਣ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰਲੇ ਮਰਦ ਦਾ ਘਿਨੌਣਾ ਚਿਹਰਾ ਦਿਸਿਆਤੇ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਕਦੀ ਵੀ....ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ
© ਲੇਖਕ : ਮਿਹਰਬਾਨ ਸਿੰਘ ਜੋਸਨ