22 ਅਪ੍ਰੈਲ ਨੂੰ ਪਹਿਲਗਾਮ ਵਿੱਚ ਹੋਏ ਅੱਤਵਾਦੀ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ 26 ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ। 15 ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ 6 ਮਈ ਨੂੰ, ਭਾਰਤ ਨੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਅਤੇ ਪੀਓਕੇ ਵਿੱਚ ਨੌਂ ਅੱਤਵਾਦੀ ਕੈਂਪਾਂ 'ਤੇ ਹਵਾਈ ਹਮਲੇ ਕਰਕੇ ਅੱਤਵਾਦ ਦਾ ਅੰਤ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੇ ਭਾਰਤ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਸਮੇਂ, ਤਣਾਅ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਜੰਗ ਵਰਗੀ ਸਥਿਤੀ ਸੀ। ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਲੈਕਆਊਟ ਕਰਕੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੰਗ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।
ਹੁਣ ਇੱਥੇ ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮਿਜ਼ਾਈਲਾਂ ਰਾਤ ਦੇ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਲੱਭ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਫਿਰ ਬਲੈਕਆਊਟ ਕਿਉਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ?
ਬਲੈਕਆਊਟ ਇੱਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਲੜਾਕੂ ਜਹਾਜ਼ ਜਾਂ ਡਰੋਨ ਹਮਲੇ ਦਾ ਖ਼ਤਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਲਾਈਟਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਘਰ ਦੀਆਂ ਲਾਈਟਾਂ ਅਤੇ ਵਾਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਲਾਈਟਾਂ ਵੀ ਬੰਦ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਨੇਰਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਮਕਸਦ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਦੁਸ਼ਮਣ ਡਰੋਨ, ਰੌਸ਼ਨੀ ਜਾਂ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਨਾ ਦੇਖ ਸਕੇ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਬੰਬਾਰੀ ਜਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹਮਲਾ ਨਾ ਕਰ ਸਕੇ।
ਬਲੈਕਆਊਟ ਦੌਰਾਨ, ਹਰ ਸ਼ਹਿਰ ਅਤੇ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਤੋਂ ਬਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਘਰ, ਦੁਕਾਨ, ਦਫ਼ਤਰ ਵਰਗੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਲਾਈਟਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਵਾਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇੰਜਣ ਅਤੇ ਹੈੱਡਲਾਈਟਾਂ ਵੀ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਸਾਰੇ ਵਾਹਨ ਰੋਕ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਖਿੜਕੀਆਂ ਕਾਲੇ ਪਰਦਿਆਂ ਨਾਲ ਢੱਕੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਰਹਿਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਸਾਇਰਨ ਵਜਾ ਕੇ ਸੁਚੇਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪੁਲਿਸ ਅਤੇ ਫੌਜ ਦੀ ਗਸ਼ਤ ਵਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹਾਈ ਅਲਰਟ ਮੋਡ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਦੁਸ਼ਮਣ GPS ਅਤੇ ਸੈਟੇਲਾਈਟ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਫਿਰ ਬਲੈਕਆਊਟ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ?
ਬਲੈਕਆਊਟ ਦੌਰਾਨ ਜਦੋਂ ਲਾਈਟਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਵੀਡੀਓ ਕੈਮਰਿਆਂ, ਹੋਰ ਨਿਗਰਾਨੀ ਉਪਕਰਣਾਂ ਅਤੇ ਇਨਫਰਾਰੈੱਡ ਸੈਂਸਰਾਂ ਲਈ ਨਿਸ਼ਾਨਿਆਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ GPS ਸਹੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਹਨੇਰੇ ਕਾਰਨ ਸਹੀ ਪਛਾਣ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸੈਟੇਲਾਈਟ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ ਡੇਟਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਸਿਗਨਲ ਸੀਮਤ ਅਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਘੱਟ ਫਾਇਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।