ਇਸ ਪਵਿੱਤਰ ਅਸਥਾਨ ਤੇ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਭਾਈ ਬਾਲਾ ਤੇ ਮਰਦਾਨਾ ਇੱਕ ਬ੍ਰਿਛ ਹੇਠ ਬੈਠੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸੰਤ ਜਾਣ ਕੇ ਚਰਨਾਂ ਤੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਿਆ ਅਤੇ ਜਲ ਪਾਣੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ।

ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਦੱਸੋ ਭਾਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਤਕਲੀਫ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ? ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਨੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ

“ਮਹਾਰਾਜ ਇੱਕ ਦੇਵ 6 ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਸਾਡੇ ਘਰ ਸਾੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ” । ਸਤਿਗੁਰ ਜੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਭਾਈ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਸਿੱਖ ਬਣੋ,

ਸਤਿਨਾਮ ਦਾ ਜਾਪ ਕਰਿਆ ਕਰੋ , ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਸੜਨਗੇ। ਨਗਰ ਵਾਸੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਠੀਕ ਹੈ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਿੱਖ ਬਣਾਂਗੇ,

ਨਾਮ ਜਪਾਂਗੇ, ਇਤਨੇ ਨੂੰ ਉਹ ਦੇਵ ਆਇਆ, ਉਸ ਦਾ ਸਰ ਅਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਪੈਰ ਧਰਤੀ ਪਰ, ਬਿਕਰਾਲ ਰੂਪ, ਲੋਹੇ ਵਰਗਾ ਰੰਗ,

ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਸੀ , ਬੜਾ ਕ੍ਰੋਧਵਾਨ ਹੋਇਆ , ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਡਰਾਉਣ ਲੱਗਾ। ਸਤਿਗੁਰ ਜੀ ਨੇ ਉਸ ਪਾਸੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਪਾਈ ਤਾਂ ਧੜੰਮ ਕਰਕੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ

ਮੁਰਛਾ ਹੋ ਗਿਆ , ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਦਇਆ ਆਈ , ਆਪਣਾ ਚਰਨ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਨਾਲ ਛੁਹਾਇਆ ਤੇ ਦੇਵ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ , ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਮੈਨੂੰ ਬਖਸ਼ ਦਿਓ

ਮੇਰੇ ਅਪਰਾਧ ਦੀ ਖਿਮਾ ਕਰੋ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਨਗਰ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਇਥੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਬਣਾਉਣੀ ਅਤੇ ਆਏ ਗਏ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦਾ ਪਾਣੀ ਛਕਾਉਣਾ

ਸਤਿਨਾਮ ਦਾ ਜਾਪੁ ਦੋਨੋ ਟਾਈਮ ਜਪਿਆ ਕਰੋ ਅਤੇ ਵਰ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਵੀ ਮਾਈ ਭਾਈ ਇਸ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਵਿੱਚ ਦੀਵਾ ਲਗਾਏਗਾ , ਧੂਪ ਬੱਤੀ

ਝਾੜੂ ਦੇਵੇਗਾ , ਪਾਣੀ ਭਰੇਗਾ , ਜੋ ਵੀ ਸੇਵਾ ਕਰੇਗਾ ਉਹ ਪਰਮਗਤੀ ਨੂੰ ਪਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਦੇਵ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਤੇ ਪਾਣੀ ਭਰੇਂਗਾ ਤਾਂ ਸਮਾ ਆਉਣ ਤੇ ਤੇਰਾ ਵੀ ਕਲਿਆਣ ਹੋਵੇਗਾ।