Shocking News: ਕਾਜੂ ਸਿਹਤ ਲਈ ਬਹੁਤ ਫਾਇਦੇਮੰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਕੋਈ ਇਸਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਸ ਮਹਿੰਗਾਈ ਦੇ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਖਰੀਦਣਾ ਇੰਨਾ ਆਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ 800 ਜਾਂ 1000 ਰੁਪਏ ਪ੍ਰਤੀ ਕਿਲੋ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਮੀਰ ਲੋਕ ਇਸ ਨੂੰ ਖਰੀਦਦੇ ਹਨ ਪਰ ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਮੱਧ ਵਰਗ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇਸ ਨੂੰ ਖਰੀਦਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ 1000 ਰੁਪਏ ਪ੍ਰਤੀ ਕਿਲੋ ਵਿਕਣ ਵਾਲਾ ਕਾਜੂ ਭਾਰਤ ਦੇ ਇੱਕ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਸਤੇ ਭਾਅ 'ਤੇ ਵਿਕਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਜਾਣ ਕੇ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਵੇਗੀ ਪਰ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ 'ਚ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਲੂ ਅਤੇ ਪਿਆਜ਼ ਦੀ ਕੀਮਤ 'ਤੇ ਕਾਜੂ ਮਿਲੇਗਾ।
ਤੁਸੀਂ ਸੋਚ ਰਹੇ ਹੋਵੋਗੇ ਕਿ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਕਿਹੜਾ ਸ਼ਹਿਰ ਹੋਵੇਗਾ। ਜੇਕਰ ਇੰਨਾ ਸਸਤਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਇੰਨਾ ਮਹਿੰਗਾ ਕਿਉਂ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਡਾ ਸਵਾਲ ਜਾਇਜ਼ ਹੈ ਪਰ ਦੱਸ ਦਈਏ ਕਿ ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਝਾਰਖੰਡ ਦਾ ਜਾਮਤਾੜਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਕਾਜੂ ਸਿਰਫ਼ 30 ਤੋਂ 40 ਰੁਪਏ ਪ੍ਰਤੀ ਕਿਲੋ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਆਖ਼ਰ ਇੰਨੇ ਸਸਤੇ ਹੋਣ ਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ਹੈ। ਤਾਂ ਦੱਸ ਦੇਈਏ ਕਿ ਝਾਰਖੰਡ ਵਿੱਚ ਹਰ ਸਾਲ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਟਨ ਕਾਜੂ ਦਾ ਉਤਪਾਦਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਸੜਕਾਂ ਕਿਨਾਰੇ ਔਰਤਾਂ 20 ਤੋਂ 30 ਰੁਪਏ ਪ੍ਰਤੀ ਕਿਲੋ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਕਾਜੂ ਵੇਚਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰ ਆਉਣਗੀਆਂ।
ਜਾਮਤਾੜਾ ਦੇ ਨਾਲਾ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਰੀਬ 50 ਏਕੜ ਰਕਬੇ ਵਿੱਚ ਕਾਜੂ ਦੀ ਖੇਤੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਝਾਰਖੰਡ ਦਾ ਕਾਜੂ ਸ਼ਹਿਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਕਾਜੂ ਦੀ ਖੇਤੀ ਝਾਰਖੰਡ ਵਿੱਚ ਕਿਤੇ ਵੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਬਾਗ ਹਨ। ਜਿੱਥੇ ਕਿਰਤੀ ਲੋਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਸਤੇ ਭਾਅ 'ਤੇ ਡਰਾਈਫਰੂਟ ਵੇਚਦੇ ਹਨ। ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਖੇਤੀ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤੀਆਂ ਸਹੂਲਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਕਿਸਾਨ ਇਸ ਖੇਤੀ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਹਨ। ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਅਤੇ ਜੰਗਲਾਤ ਵਿਭਾਗ ਵੱਲੋਂ ਇਸ ਸਾਲ ਲਗਭਗ 50,000 ਕਾਜੂ ਦੇ ਰੁੱਖ ਲਗਾਉਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਗਈ ਹੈ।
ਇੱਥੋਂ ਦੀ ਜਲਵਾਯੂ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ ਕਾਜੂ ਦੀ ਖੇਤੀ ਲਈ ਅਨੁਕੂਲ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਲ 1990 ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਕਿਸਾਨਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਤਤਕਾਲੀ ਡਿਪਟੀ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਨੇ ਉੜੀਸਾ ਦੇ ਖੇਤੀ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰਵਾਈ ਤਾਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਕਾਜੂ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਲਈ ਇੱਥੋਂ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਬਿਹਤਰ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਸੁੱਕੇ ਮੇਵੇ ਦੀ ਖੇਤੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਜੰਗਲਾਤ ਵਿਭਾਗ ਨੇ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਕਾਜੂ ਦੀ ਬਿਜਾਈ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਪੌਦੇ ਕੁਝ ਹੀ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਖ ਬਣ ਗਏ। ਕਾਜੂ ਦੇ ਦਰੱਖਤ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਲੱਗੇ।
ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ: Viral Video: ਅੱਧਾ ਸਰੀਰ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਲਟਕ ਕੇ ਜਾਦੂ ਦਿਖਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਵਿਅਕਤੀ, ਅਗਲੇ ਪਲ ਜੋ ਹੋਇਆ ਉਸ 'ਤੇ ਆ ਜਾਵੇਗਾ ਹੱਸ
ਜਦੋਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਾਜੂ ਦਾ ਫਲ ਆਇਆ ਤਾਂ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀ ਇਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਏ। ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਕਾਜੂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਘਰ ਲਿਆਉਂਦਾ, ਇਕੱਠਾ ਕਰਕੇ ਸੜਕ ਕਿਨਾਰੇ ਇੱਕ ਚੌਥਾਈ ਭਾਅ ਵਿੱਚ ਵੇਚਦਾ। ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਪ੍ਰੋਸੈਸਿੰਗ ਪਲਾਂਟ ਨਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਫਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਾਜੂ ਕੱਢਣਾ ਵੀ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਵਪਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਥੋਕ ਵਿੱਚ ਖਰੀਦਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਵਪਾਰੀ ਪ੍ਰੋਸੈਸਿੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੱਧ ਮੁਨਾਫਾ ਕਮਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਦੀ ਕੋਈ ਵਾਜਬ ਕੀਮਤ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ।