ਵਿਨੈ ਲਾਲ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ
Euro 2020 final : ਐਤਵਾਰ ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਸਮਾਂ ਅਕਸਰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਖਾਸ ਕਰਕੇ 'ਕੁਦਰਤੀ' ਸਮਾਜਿਕ ਸੰਸਥਾ ਜਿਸ ਨੂੰ 'ਪਰਿਵਾਰ' ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਲਈ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ 11 ਜੁਲਾਈ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਅਤੇ ਇਟਲੀ ਯੂਰੋ 2020 ਦੇ ਫਾਈਨਲ ਵਿੱਚ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਸਨ ਤਾਂ ਇਸ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਆਰਾਮ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਦੋਵੇਂ ਟੀਮਾਂ ਲੰਬੇ ਖਿਤਾਬੀ ਸੋਕੇ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਲਈ ਬੇਤਾਬ ਸਨ। ਇਟਲੀ ਨੇ ਆਖਰੀ ਵਾਰ 1968 ਵਿੱਚ ਟਰਾਫੀ ਜਿੱਤੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਨੇ 1966 ਵਿੱਚ ਫੁੱਟਬਾਲ ਦੀ ਆਖਰੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਜਿੱਤ ਨੂੰ ਚੁੰਮਿਆ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਵਿਸ਼ਵ ਕੱਪ ਫਾਈਨਲ ਵਿੱਚ ਜਰਮਨੀ ਨੂੰ 4-2 ਨਾਲ ਹਰਾਇਆ ਸੀ। ਇੰਗਲੈਂਡ ਕਦੇ ਵੀ ਯੂਰਪੀਅਨ ਕੱਪ ਨਹੀਂ ਜਿੱਤ ਸਕਿਆ।
ਇੰਗਲੈਂਡ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੇਕਰ ਇਹ ਫੁੱਟਬਾਲ ਖੇਡਣ ਵਾਲਾ ਦੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਸ ਖੇਡ ਪ੍ਰਤੀ ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜਨੂੰਨ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ, ਪਰ ਇਸ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਬਦਨਾਮ ਹਨ। ਅਮਰੀਕੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਬਿਲ ਬੁਫੋਰਡ ਨੇ 1990 ਵਿੱਚ ਇੱਥੇ ਫੁੱਟਬਾਲ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਹੋ ਰਹੇ ਕਹਿਰ 'ਤੇ ਠੱਗਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ ਲਿਖੀ ਸੀ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਧਿਆਨ ਮਾਨਚੈਸਟਰ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ 'ਤੇ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬਿਲ ਨੇ ਕਈ ਮੈਚਾਂ ਲਈ ਲੰਬੀ ਦੂਰੀ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹੁੱਲੜਬਾਜ਼ਾਂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਪ੍ਰਤੀ ਸ਼ਰਧਾ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਧਾਰਮਿਕ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਸੀ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਟੀਮ ਪ੍ਰਤੀ ਉਹੀ ਕੱਟੜ ਭਾਵਨਾ ਸੀ ਜਿੰਨੀ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਪਾਰਟੀ ਨੈਸ਼ਨਲ ਫਰੰਟ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ। ਖਾਸ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ 1990 ਵਿਚ ਇਟਲੀ ਵਿਚ ਹੋਏ ਵਿਸ਼ਵ ਕੱਪ ਦੌਰਾਨ ਸਾਰਡੀਨੀਆ ਵਿਚ ਫੁੱਟਬਾਲ ਦੇ ਦੰਗਾਕਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਤੋਂ ਲਿਖਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਹਿੰਸਾ ਵਿਚ ਅਚਾਨਕ 'ਅਨੰਦ' ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬੁਫੋਰਡ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਇਹ ਹਿੰਸਾ ਸਮਾਜ-ਵਿਰੋਧੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ 'ਕਿੱੱਕ' ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਇੱਕ ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤਜਰਬਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਕਿਸਮ ਦਾ ਜੋਸ਼-ਜਨੂੰਨ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿੰਥੈਟਿਕ ਡਰੱਗਜ਼ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਐਤਵਾਰ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ ਵਿੱਚ ਘਰ ਬੈਠੇ ਯੂਰੋ ਕੱਪ ਦਾ ਫਾਈਨਲ ਦੇਖਣਾ ਆਰਾਮ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਅਨੁਭਵ ਸੀ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੈਂ 'ਇਸ ਖੂਬਸੂਰਤ ਖੇਡ' ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਰੱਖਦਾ ਸੀ ਪਰ ਫੁੱਟਬਾਲ ਬਾਰੇ ਕਦੇ ਵੀ ਜਨੂੰਨ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਜਿੰਨਾ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਲਈ ਇਹ ਖੇਡ ਇੱਕ ਸੰਧਿਆ ਵਾਂਗ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਕਿ ਕੋਈ ਇੱਕ ਟੀਮ ਦਾ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਕਿਵੇਂ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਇਹ ਇੱਕ ਰਹੱਸ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਇੰਨਾ ਮਗਨ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਇੱਕ ਟੀਮ ਲਈ ਚੀਕਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਪਾਗਲਾਂ ਨਾਲ ਬੀਅਰ ਦੀਆਂ ਬੋਤਲਾਂ ਦੂਜਿਆਂ 'ਤੇ ਸੁੱਟ ਕੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੜਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੋੜ-ਫੋੜ 'ਤੇ ਉਤਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਵੈਂਬਲੇ ਵਿੱਚ ਕੱਲ੍ਹ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਇੰਗਲਿਸ਼ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਬਿਨਾਂ ਟਿਕਟਾਂ ਦੇ ਸਟੇਡੀਅਮ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਏ ਅਤੇ ਭੰਨਤੋੜ ਕੀਤੀ, ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬੇਲੋੜਾ ਕੁੱਟਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਫੋਰਡ ਨੇ ਲਿਖਿਆ, ਇਹ ਸਭ ਇਸ ਲਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਿਰਫ ਇਸ ਤੱਥ ਤੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਮੈਚ ਹੁਣ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੋ। ਇਹ ਜ਼ਰੂਰ ਉਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਬ੍ਰੇਕ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਘੰਟੇ ਦੇ ਤਣਾਅ ਵਾਲੇ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੰਗਲੈਂਡ ਅਤੇ ਇਟਲੀ ਵਿਚਕਾਰ ਸਖ਼ਤ ਸੰਘਰਸ਼ 1-1 ਨਾਲ ਡਰਾਅ ਖੇਡ ਦੇ ਨਿਰਧਾਰਤ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਪਤ ਹੋ ਗਿਆ।
ਸਵਾਲ ਇਹ ਵੀ ਉੱਠ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਇੰਗਲੈਂਡ ਨੂੰ ਇਸ ਫਾਈਨਲ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਲੋਕ ਸਵਾਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਕੀ ਸੈਮੀਫਾਈਨਲ ਵਿਚ ਡੈਨਮਾਰਕ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਪੈਨਲਟੀ ਕਿੱਕ ਅਸਲ ਵਿਚ ਫਾਊਲ ਸੀ ਜਿਸ 'ਤੇ ਲਾਲ ਕਾਰਡ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਅੰਦਰਲੇ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀ ਨੇ ਜੀਵਨ ਭਰ ਬਸਤੀਵਾਦ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਰਾਜ ਦਾ। ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸੋਚਦਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇੰਗਲੈਂਡ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਇਹ ਦਿਖਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ 'ਇਮਾਨਦਾਰ' ਹੈ ਅਤੇ 'ਖੇਡਾਂ' ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਅਸਲੀਅਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ 18ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਦੂਜੇ ਅੱਧ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਵਧਦੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਉਸ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਸੰਧੀਆਂ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਉਸਨੇ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜਿਆਂ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਸੀ।
ਤੱਥ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿਚ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੋਰਿਆਂ ਨੇ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਸਥਾਨਕ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਸਮਝੌਤਿਆਂ ਨੂੰ ਤੋੜਿਆ, ਉਲੰਘਿਆ, ਸਗੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਦੇ ਯਤਨਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਵੱਡਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ। ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਕਿ ਇੰਗਲੈਂਡ ਨੂੰ ਬੇਲੋੜੀ ਪੈਨਲਟੀ ਕਿੱਕ ਮਿਲੀ, ਇਹ ਰੈਫਰੀ ਦੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਹੁਣ ਇਸ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾ ਕਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਖੈਰ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਮੈਚ ਦੇਖਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਕੁਰਸੀ 'ਤੇ ਲੇਟਿਆ, ਮੈਂ ਇਟਲੀ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੈਂ ਨਾ ਤਾਂ ਇਟਲੀ ਦਾ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਹਾਂ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦਾ। ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਚੁਣਨ ਦੀ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਰਹੂਮ ਮਾਰਕ ਮਾਰਕੇਜ਼ ਦੀ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕਿਤਾਬ 'ਐਨੀ ਵਨ ਬਟ ਇੰਗਲੈਂਡ' (ਇੰਗਲੈਂਡ ਤੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ, 2005) ਦੇ ਸਿਰਲੇਖ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਮਾਰਕ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਕ੍ਰਿਕਟ, ਨਸਲਵਾਦ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ 'ਤੇ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਅਪਵਾਦ ਹੈ। ਇੰਗਲੈਂਡ ਅਤੇ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਮੈਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦਾ ਪੱਖ ਪੂਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦਾ ਨਸਲਵਾਦ ਅਤੇ ਨਸਲਵਾਦ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਕੁਇਡ ਹੈ।
ਅਜੇ ਦੋ ਮਿੰਟ ਹੀ ਹੋਏ ਸਨ ਅਤੇ ਇੰਗਲਿਸ਼ ਡਿਫੈਂਡਰ ਲਿਊਕ ਸ਼ਾਅ ਨੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮੈਚ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਪਹਿਲਾ ਗੋਲ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਯੂਰੋ ਫਾਈਨਲ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਤੇਜ਼ ਗੋਲ ਸੀ। ਇਹ ਇਕ ਵਧੀਆ ਟੀਚਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਨਾਲ ਹਾਸਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਨੇ ਪੂਰੇ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਦੀ ਤਰਜ਼ 'ਤੇ ਇੱਥੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤੇਜ਼ ਧੜਕਣ ਲੱਗਾ ਪਰ ਮੈਂ ਫੁੱਟਬਾਲ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਇੱਕ ਆਮ ਫੁੱਟਬਾਲ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਵੈਂਬਲੇ ਵਿਖੇ ਭੀੜ ਅਤੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਕਈ ਪੱਬਾਂ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਬੀਅਰ ਮੇਰੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੀ ਗਤੀ ਨਾਲੋਂ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਡੋਲ੍ਹ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਵਿਚਾਰ ਘੁੰਮ ਗਏ, ਜੇਕਰ ਇੰਗਲੈਂਡ ਜਿੱਤਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਬ੍ਰੈਕਸਿਟ ਡਿਫੈਂਡਰ ਯਕੀਨਨ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨਗੇ ਕਿ ਯੂਰਪੀਅਨ ਯੂਨੀਅਨ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਫੁੱਟਬਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਕਈ ਲੋਕ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਸਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀ ਕਹਾਵਤ ਨੂੰ ਦੁਹਰਾਉਣਗੇ ਕਿ ਇੰਗਲੈਂਡ ਆਖਰਕਾਰ ਇੰਗਲੈਂਡ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਦੀ ਦੁਰਦਸ਼ਾ ਲਈ ਯੂਰਪ ਖੁਦ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੈ। ਸੱਚਾਈ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਿਰਫ ਡੈਨਮਾਰਕ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਾਰੇ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਗਲਤ ਹੈ। ਸਵਾਲ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦਾ ਬ੍ਰੈਕਸਿਟ 'ਤੇ ਚੱਲ ਰਹੀ ਬਹਿਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਲੈਣਾ-ਦੇਣਾ ਹੈ। ਕਈਆਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਜਿੱਤ ਇਸ ਦੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਢਾਂਚੇ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰੇਗੀ।
ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਇੰਗਲੈਂਡ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਅੱਧੇ ਘੰਟੇ ਤਕ ਮੈਚ 'ਤੇ ਦਬਦਬਾ ਬਣਾਇਆ ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੜ੍ਹਤ ਵਧਾਉਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਇਸ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਅੰਦਾਜ਼ 'ਚ ਖੇਡਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਖੇਡ ਨੂੰ ਹੌਲੀ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਘੜੀ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਹਿਲਾਉਣ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਕੋਈ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਕੋਚ ਗੈਰੇਥ ਸਾਊਥਗੇਟ ਨੂੰ ਦੱਸੇਗਾ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਦੇਸ਼ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਇੱਕ ਚੌਥਾਈ ਹਿੱਸੇ ਤੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਯੂਨੀਅਨ ਜੈਕ ਨੂੰ ਲਹਿਰਾਉਣ ਲਈ ਕੁਝ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚੁੱਪ ਨਹੀਂ ਬੈਠਦਾ। ਸਾਮਰਾਜ-ਨਿਰਮਾਣ ਵਾਂਗ, ਫੁੱਟਬਾਲ ਵੀ ਇੱਕ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤ-ਅਸਥਿਰ ਖੇਡ ਹੈ।
ਮੈਦਾਨ 'ਤੇ ਆਖਰੀ ਦੋ-ਤਿਹਾਈ ਸਮੇਂ, ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਟਲੀ ਨੇ ਖੇਡ 'ਤੇ ਦਬਦਬਾ ਬਣਾਇਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਖੇਡ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਕਰਨ ਲਈ ਨਹੀਂ ਹਾਂ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮੈਂ ਅੰਕੜਿਆਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗਾ। ਇਟਲੀ ਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤਕ ਗੇਂਦ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਰੱਖਿਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਸਾਨੂੰ ਫੁੱਟਬਾਲ ਦੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੀ ਕੋਈ ਖਬਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ। ਅਨੁਭਵੀ ਡਿਫੈਂਡਰ ਬੋਨੁਸੀ ਨੇ 67ਵੇਂ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਗੋਲ ਕਰਕੇ ਖੇਡ 1-1 ਨਾਲ ਬਰਾਬਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਤੇ ਓਵਰਟਾਈਮ ਦੇ ਅਗਲੇ ਅੱਧੇ ਘੰਟੇ ਵਿੱਚ ਸਕੋਰ ਬਰਾਬਰ ਰਿਹਾ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਖੇਡ ਪੈਨਲਟੀ ਸ਼ੂਟਆਊਟ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ।
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਮ ਸਮਾਂ ਅਤੇ ਓਵਰਟਾਈਮ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਤੇਜ਼ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਤੇਜਨਾ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ 'ਚ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫੁੱਟਬਾਲ 'ਚ ਪੈਨਲਟੀ ਸ਼ੂਟਆਊਟ ਦਾ ਸਿਖਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪੈਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ। 'ਪੈਨਲਟੀ ਸ਼ੂਟਆਊਟ' ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਮੈਂ ਜੋ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਿਸਥਾਰ ਨਾਲ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਯੂਰਪੀ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਬਾਰੇ ਵਿਸਥਾਰ ਨਾਲ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਉਂ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ‘ਦਵੈਤ’ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਤਾਂ ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੈਨਲਟੀ ਬਾਕਸ ਵਿੱਚ ਕੀਤੇ ਗਏ ਗੰਭੀਰ ਫਾਊਲ ਲਈ ਲਾਲ ਕਾਰਡ ਦਿਖਾ ਕੇ ਪੈਨਲਟੀ ਕਿੱਕ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਸਮਝ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੈ ਕਿ ਓਵਰਟਾਈਮ ਖਤਮ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਦੋਵਾਂ ਟੀਮਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜ-ਪੰਜ ਕਿੱਕਾਂ ਮਾਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਕਿਉਂ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਜੇਕਰ ਇਹ 'ਪੈਨਲਟੀ ਸ਼ੂਟਆਊਟ' 'ਚ ਵੀ ਗੱਲ ਨਾ ਬਣੇ ਤਾਂ 'ਸਡਨ ਡੈੱਥ' ਹੈ। ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਜੁਰਮਾਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿਸ ਦੁਆਰਾ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਖਿਡਾਰੀ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਦਾ ਨਿਰਣਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਜੇ ਪੈਨਲਟੀ ਸ਼ੂਟਆਊਟ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਖੇਡ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਤਰੀਕਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ, ਇਹ ਨਿਰਧਾਰਤ ਸਮੇਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਨਤੀਜਾ ਨਾ ਦੇਣ ਲਈ ਸਮੁੱਚੇ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਜੁਰਮਾਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ 'ਪੈਨਲਟੀ ਸ਼ੂਟਆਊਟ' ਵੀ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਲਈ ਸਜ਼ਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਮੁਕਾਮ 'ਤੇ ਆ ਕੇ ਸਭ ਨੇ ਸਮਝ ਲਿਆ ਹੈ ਕਿ ਅਸਲ 'ਚ ਹੁਣ ਕਿਸਮਤ ਦਾ ਡਰਾਅ ਹੀ ਨਤੀਜਾ ਕੱਢੇਗਾ।
ਯੂਰੋ 2020 ਫਾਈਨਲ ਦਾ ਪੈਨਲਟੀ ਸ਼ੂਟਆਊਟ ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਫੁਟਬਾਲ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂਹਣ ਵਾਲੇ ਅਧਿਆਏ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਰਹੇਗਾ। ਪਹਿਲਾਂ ਨਤੀਜਾ ਦੇਖੀਏ: ਇਟਲੀ 3, ਇੰਗਲੈਂਡ 2। ਕੋਚ ਸਾਊਥਗੇਟ ਨੇ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੋ ਬਦਲਵੇਂ ਖਿਡਾਰੀਆਂ - ਮਾਰਕਸ ਰਾਸ਼ਫੋਰਡ ਅਤੇ ਜੈਡਨ ਸਾਂਚੋ - ਨੂੰ ਖੇਡ ਦੇ ਅੰਤਮ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਉਤਾਰਿਆ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਉਹ ਸੰਭਾਵੀ ਪੈਨਲਟੀ ਕਿੱਕ ਲੈਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। 19 ਸਾਲਾ ਬੁਕਾਯੋ ਸਾਕਾ ਨੂੰ ਵੀ 70ਵੇਂ ਮਿੰਟ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਬਦਲ ਵਜੋਂ ਉਤਾਰਿਆ ਗਿਆ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਪੰਜ ਪੈਨਲਟੀ ਲੈਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਦੋ ਖਿਡਾਰੀ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਫੁੱਟਬਾਲ ਦੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਵਿੱਚ 'ਫਰੈਸ਼ ਲੈਗਸ' ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੀਜਾ ਇੱਕ ਕਿਸ਼ੋਰ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮੈਚ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਪੈਨਲਟੀ ਕਿੱਕ ਨਹੀਂ ਲਈ ਸੀ। ਇਹ ਸਭ ਉਸ ਸਮੇਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਲਈ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪਲ ਦੀ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਉਡੀਕ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਦੋ ਪੈਨਲਟੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੰਗਲੈਂਡ 2-1 ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਸੀ। ਪਰ ਸਕੋਰ ਬਰਾਬਰੀ 'ਤੇ ਸੀ ਜਦੋਂ ਇਟਲੀ ਦੇ ਗੋਲਕੀਪਰ ਨੇ ਸਾਂਚੋ ਦੀ ਪੈਨਲਟੀ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਾਸ਼ਫੋਰਡ ਨੇ ਗੇਂਦ ਨੂੰ ਪੋਸਟ 'ਚ ਮਾਰਿਆ। ਫਿਰ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦਾ ਸਾਰਾ ਬੋਝ ਸਾਕਾ ਦੇ ਨਾਜ਼ੁਕ ਮੋਢਿਆਂ 'ਤੇ ਆ ਗਿਆ, ਜਦਕਿ ਇਟਲੀ ਦਾ ਪੈਨਲਟੀ ਮਾਹਿਰ ਜੋਰਗਿਨੋ ਇਸ ਅਹਿਮ ਮੌਕੇ 'ਤੇ ਨਾਕਾਮ ਸਾਬਤ ਹੋਇਆ।
ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੱਕ, ਇਸ ਖੇਡ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਅਜਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਦੂਜੀ ਟੀਮ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਦੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਸਾਕਾ ਦੀ ਤਜਰਬੇਕਾਰਤਾ ਦੀ ਚਰਚਾ ਹੋਵੇਗੀ, ਇਟਲੀ ਦੇ ਗੋਲਕੀਪਰ ਦੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਡਿਫੈਂਸ 'ਤੇ ਚਰਚਾ ਹੋਵੇਗੀ ਜਾਂ ਕੋਚ ਵਲੋਂ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਦਾ ਵੀ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਪਰ ਇਹ ਗੱਲ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਰੁਕੇਗੀ ਕਿ ਸਾਕਾ ਨੇ ਗੇਂਦ 'ਤੇ ਗੋਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਸਥਾਨ. ਸ਼ਾਖਾ. ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਸਾਕਾ ਨੇ ਗੇਂਦ ਨੂੰ ਨੈੱਟ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਸਕੋਰ ਬਰਾਬਰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਸਗੋਂ ਖੇਡ ਨੂੰ 'ਅਚਾਨਕ ਮੌਤ' ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦਾ।
ਅਜੋਕੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਹਾਲਤ ਨੂੰ ਦੇਖਦਿਆਂ ਜਿਹੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਹੀਂ ਕਹਿਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ, ਉਹ ਗੱਲਾਂ ਹੁਣ ਕਹੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਰਾਸ਼ਫੋਰਡ, ਸਾਂਚੋ ਅਤੇ ਸਾਕਾ ਗੋਰੇ ਖਿਡਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹਨ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੁਝ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਇੰਗਲੈਂਡ ਇੰਗਲੈਂਡ ਹੈ, ਉਹ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਨੋਟਿਸ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਫ਼ਰਤ ਨਾਲ ਕੁਚਲਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਹਾਰ ਤੋਂ ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਬਾਅਦ ਹੀ ਤਿੰਨੋਂ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ 'ਤੇ ਗਾਲੀ-ਗਲੋਚ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸਾਕਾ ਨਾਈਜੀਰੀਆ ਮੂਲ ਦੀ ਹੈ ਪਰ ਕੁਝ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ ਦੇ ਕਹਿਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਨਾਈਜੀਰੀਆ ਵਾਪਸ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਸਦਾ ਜਨਮ ਅਤੇ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ 'ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਬਾਂਦਰ ਦੱਸਦੇ ਹੋਏ ਇਮੋਜੀਆਂ ਦਾ ਹੜ੍ਹ ਆ ਗਿਆ ਹੈ।
ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਫੁੱਟਬਾਲ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਨੇ ਸਖ਼ਤ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ ਬਿਆਨ ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿਚ "ਭੇਦਭਾਵ ਦੀ ਨਿੰਦਾ" ਕੀਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਕਿ "ਔਨਲਾਈਨ ਮੀਡੀਆ ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਕੁਝ ਖਿਡਾਰੀਆਂ 'ਤੇ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਨਸਲੀ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਤੋਂ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਹੈ"। ਇਸ ਘਿਣਾਉਣੇ ਵਤੀਰੇ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰੂਪ ਵਿਚ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ।’ ਇੰਗਲੈਂਡ ਸਮੇਤ ਪੂਰੇ ਯੂਰਪ ਦੇ ਫੁੱਟਬਾਲ ਮੈਦਾਨਾਂ ਵਿਚ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਬਾਂਦਰ ਕਹਿ ਕੇ ਛੇੜਨ ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਰਵਾਇਤ ਹੈ। ਪੱਖਪਾਤ ਨੂੰ ਜੜ੍ਹੋਂ ਪੁੱਟਣ, ਨਸਲਵਾਦ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਪ੍ਰਤੀ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਨ ਲਈ ਅਜੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਬਾਕੀ ਹੈ। ਆਮ ਉਦਾਰਵਾਦੀਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਮੁੱਦੇ ਨੂੰ ਸਾਧਾਰਨ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਅਸਾਧਾਰਨ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਦੇਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਹਾਰ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੈਨੂੰ ਇਟਲੀ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦੀ ਉਮੀਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਫੁੱਟਬਾਲ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਦੀ ਤਰਜ਼ 'ਤੇ 'ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਖੇਡ' ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਵ ਦੀ ਇਸ ਵੱਕਾਰੀ ਖੇਡ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਇਸ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਦੀ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਸੰਭਵ ਹੈ। ਇੰਗਲੈਂਡ ਲਈ ਇਹ ਮਾਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਰਾਸ਼ਫੋਰਡ, ਸਾਂਚੋ ਅਤੇ ਸਾਕਾ ਵਰਗੇ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਥਾਂ ਬਣਾਈ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਨੀਲੀ ਜਰਸੀ ਵਾਲੀ ਇਟਲੀ ਦੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਟੀਮ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖੇਤਰੀ ਜਾਂ ਸੂਬਾਈ ਹੈ। 2021 ਵਿੱਚ ਵੀ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਾਨਸੀਨੀ, ਬੋਨੁਚੀ, ਚੀਲਿਨੀ, ਲੋਰੇਂਜ਼ੋ, ਸਪਿਨਜ਼ੋਲਾ ਅਤੇ ਬਰਨਾਰਡੇਚੀ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਟਲੀ ਦਾ ਜਨਮ ਪੁਨਰਜਾਗਰਣ ਤੋਂ ਹੋਇਆ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਸਦੀ ਫੁੱਟਬਾਲ ਟੀਮ ਕੋਲ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਪਰੰਪਰਾ ਦੇ ਅਵਸ਼ੇਸ਼ ਹਨ।