Vadh Review: ਕਤਲ ਅਤੇ ਵਧ ਵਿੱਚ ਕੀ ਅੰਤਰ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਕਹੋਗੇ ਕਿ ਇੱਕ ਹੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਪਰ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਸੰਜੇ ਮਿਸ਼ਰਾ ਅਤੇ ਨੀਨਾ ਗੁਪਤਾ ਦੀ ਇਹ ਫਿਲਮ ਦੇਖ ਕੇ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਇਹ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਫਿਲਮ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੀਟ ਤੋਂ ਹਿੱਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ।ਫਿਲਮ ਦੇ ਦਿਲਚਸਪ ਮੋੜ ਹੋਸ਼ ਉਡਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਕਿ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਵਿਅਕਤੀ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਕਹਾਣੀ
ਸ਼ੰਭੂਨਾਥ ਮਿਸ਼ਰਾ ਅਰਥਾਤ ਸੰਜੇ ਮਿਸ਼ਰਾ ਇੱਕ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਅਧਿਆਪਕ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਮੰਜੂ ਮਿਸ਼ਰਾ ਯਾਨੀ ਨੀਨਾ ਗੁਪਤਾ ਨਾਲ ਗਵਾਲੀਅਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਲਈ ਕਰਜ਼ਾ ਲਿਆ ਸੀ। ਬੇਟਾ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਸ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਉਸ ਨੇ ਕਰਜ਼ਾ ਲਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਸੰਜੇ ਮਿਸ਼ਰਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸੇ ਦੌਰਾਨ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੰਜੇ ਮਿਸ਼ਰਾ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਥਿਤੀ ਅਜਿਹੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਥਾਣੇ ਜਾ ਕੇ ਸਭ ਕੁਝ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਦੋਸ਼ੀ ਫੜੇ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ। ਅਜਿਹਾ ਕਿਉਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੇ ਕਿਹੜੇ ਮੋੜ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹੋ। ਇਸ ਦੇ ਲਈ ਥੀਏਟਰ 'ਚ ਜ਼ਰੂਰ ਜਾਓ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਥੀਏਟਰ 'ਚ ਦੇਖਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਕਈ ਬਜ਼ੁਰਗ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਦਰਦ ਵੀ ਬਿਆਨ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰੀ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।
ਅਦਾਕਾਰੀ
ਸੰਜੇ ਮਿਸ਼ਰਾ ਨੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਜੋ ਗੁੰਡਿਆਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੋਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ, ਉਹ ਕਤਲ ਕਿਵੇਂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਪਣਾ ਗੁਨਾਹ ਕਿਵੇਂ ਛੁਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਸੰਜੇ ਮਿਸ਼ਰਾ ਨੇ ਇਸ ਕਿਰਦਾਰ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਸ਼ਿੱਦਤ ਨਾਲ ਨਿਭਾਇਆ ਹੈ। ਬੇਟੇ ਦੀ ਗਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਹਾਵ-ਭਾਵ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਤਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਸੰਜੇ ਮਿਸ਼ਰਾ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਨੀਨਾ ਗੁਪਤਾ ਨੇ ਵੀ ਵਧੀਆ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਮਾਂ ਦੀ ਮਮਤਾ ਬੱਚੇ ਦੀ ਬੇਵਫਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਕਿਵੇਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਇਹ ਨੀਨਾ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰ ਨੂੰ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਸੌਰਭ ਸਚਦੇਵਾ ਨੈਗੇਟਿਵ ਰੋਲ 'ਚ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਕਾਫੀ ਵਧੀਆ ਹੈ। ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ਦੇ ਰੋਲ ਵਿੱਚ ਮਾਨਵ ਵਿਜ ਨੇ ਕਾਫੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਹੈ ਫਿਲਮ?
ਸ਼ੁਰੂਆਤ ‘ਚ ਫਿਲਮ ਥੋੜ੍ਹੀ ਸਲੋ ਲਗਦੀ ਹੈ, ਕਹਾਣੀ ਬਹੁਤ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅੱਗੇ ਵਧਦੀ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸਮਝਦੇ ਹੋ। ਦੂਜਾ ਅੱਧ ਯਾਨਿ ਸੈਕਿੰਡ ਹਾਫ ਫਿਲਮ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੀਟ ਤੋਂ ਹਿੱਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ। ਇੱਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਟਵਿਸਟ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹੋ।
ਡਾਇਰੈਕਸ਼ਨ
ਫਿਲਮ ਨੂੰ ਜਸਪਾਲ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ ਅਤੇ ਰਾਜੀਵ ਬਰਨਵਾਲ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਅਤੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਇਸ ਕੰਮ ਨੂੰ ਬਾਖੂਬੀ ਨਿਭਾਇਆ ਹੈ। ਪਹਿਲੇ ਅੱਧ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਕੱਸਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਦੂਜਾ ਹਾਫ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਸਭ ਕੁਝ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹੋ। ਇੱਕ ਥ੍ਰਿਲਰ ਰਾਹੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਬੇਵਫਾਈ ਤੋਂ ਦੁਖੀ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣਾ ਸੱਚਮੁੱਚ ਅਦਭੁਤ ਹੈ। ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਇਹ ਫਿਲਮ ਸਿਨੇਮਾਘਰਾਂ 'ਚ ਦੇਖਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਚੰਗੇ ਸਿਨੇਮਾ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੇ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਸਿਨੇਮਾ ਕਿਵੇਂ ਬਣੇਗਾ?