ਰੇਲਵੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਸੰਪਰਕ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸਾਧਨ ਹੈ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਸਾਲ ਦਰ ਸਾਲ ਆਪਣੀ ਰੇਲ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਰੇਲਵੇ ਬਣਾਉਣਾ ਓਨਾ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਜਿੰਨਾ ਤੁਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹੋ। ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਆਧੁਨਿਕ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਅਤੇ ਉੱਚ ਤਕਨੀਕ ਕਾਰਨ ਭਾਵੇਂ ਰੇਲਵੇ ਟ੍ਰੈਕ ਬਣਾਉਣਾ ਆਸਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਪਰ ਅੱਜ ਤੋਂ 50 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਜਦੋਂ ਇਹ ਸਹੂਲਤਾਂ ਉਪਲਬਧ ਨਹੀਂ ਸਨ ਤਾਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਮੁਲਕਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਰੇਲਵੇ ਟ੍ਰੈਕ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿੱਚ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਰੇਲਵੇ ਟ੍ਰੈਕ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿਚ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਵੀ ਚਲੀ ਗਈ। ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਕ ਅਜਿਹੇ ਹੀ ਰੇਲਵੇ ਟ੍ਰੈਕ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸਾਂਗੇ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ 'ਚ ਦੋ ਤੋਂ 10 ਹਜ਼ਾਰ ਲੋਕ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਇਕ ਲੱਖ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਗਈ ਸੀ।
ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਡੈਥ ਰੇਲਵੇ ਦਾ ਨਾਂ ਦਿੱਤਾ
ਦੂਸਰਾ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਥਾਈਲੈਂਡ ਅਤੇ ਬਰਮਾ ਦੇ ਰੰਗੂਨ ਨੂੰ ਜੋੜਨ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਰੇਲਵੇ ਲਾਈਨ ਬਣਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ... ਜੋ ਸਰਕਾਰੀ ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਬਰਮਾ ਰੇਲਵੇ ਲਾਈਨ ਵਜੋਂ ਦਰਜ ਸੀ। ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ 415 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਲੰਬੀ ਰੇਲਵੇ ਲਾਈਨ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਦੌਰਾਨ ਲਗਭਗ 1,20,000 ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ। ਇੰਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਲੈਣ ਵਾਲੀ ਇਹ ਰੇਲਵੇ ਲਾਈਨ ਹੁਣ ਡੈਥ ਰੇਲਵੇ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਗਵਾਈ
ਇਸ ਰੇਲਵੇ ਲਾਈਨ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਥਾਈਲੈਂਡ, ਚੀਨ, ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ, ਵਰਮਾ, ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਸਮੇਤ ਕਈ ਏਸ਼ੀਆਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ 180,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇਸ ਰੇਲਵੇ ਲਾਈਨ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਵਿੱਚ ਮਿੱਤਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ 60,000 ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੈਦੀਆਂ ਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਸਭ ਜਾਪਾਨੀ ਫੌਜ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਜਾਪਾਨੀ ਫੌਜ ਨੇ ਬਹੁਤ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਕੇ ਇਸ ਰੇਲਵੇ ਲਾਈਨ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਦੱਸਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਦਾ ਕੰਮ 15 ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੱਕ ਚੱਲਿਆ ਅਤੇ ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਹੈਜ਼ਾ ਮਲੇਰੀਆ ਦੀ ਭੁੱਖਮਰੀ ਕਾਰਨ ਲਗਭਗ 90000 ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਜਦਕਿ ਇਸ ਰੇਲਵੇ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਦੌਰਾਨ ਕਈ ਲੋਕ ਹਵਾਈ ਬੰਬਾਰੀ ਅਤੇ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਵੀ ਹੋਏ ਸਨ।