ਸਤਿਗੁਰ sri guru nanak dev ji ਕੋਲੋਂ ਮੁਸਲਿਮ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕੇ ਆਪ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਗੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ?

ਤਾਂ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕੇ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਸਾਂਝੇ ਹਾਂ। ਤਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਜੇ ਸਾਂਝੇ ਹੋ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਚੱਲ ਕੇ ਨਮਾਜ਼ ਅਦਾ ਕਰੋ। ਸਤਿਗੁਰ ਜੀ ਨਾਲ ਆ ਗਏ।

ਮਸੀਤ ਵਿਚ ਸਾਰੇ ਨਮਾਜ਼ ਦੀ ਅਦਾ ਵਿਚ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਕੇ ਨਮਾਜ਼ ਗੁਜ਼ਾਰਨ ਲੱਗ ਪਏ। ਪਰ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਸਿੱਧੇ ਖੜ੍ਹੇ ਰਹੇ। ਨਮਾਜ਼ ਅਦਾ ਕਰ ਕੇ ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ

ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਨਮਾਜ਼ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹੀ ? ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹੀ।

ਨਵਾਬ ਕਹਿੰਦਾ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਪੜ੍ਹੀ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਤੇਰਾ ਮਨ ਤਾਂ ਕੰਧਾਰ ਵਿੱਚ ਘੋੜੇ ਖਰੀਦਣ ਗਿਆ ਸੀ।

ਸਰੀਰ ਕਰ ਕੇ ਤੂੰ ਵੀ ਹਾਜ਼ਰ ਸੀ ਅਸੀਂ ਵੀ ਹਾਜ਼ਰ ਸੀ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ।

ਫਿਰ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਖਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕੇ ਆਪ ਕਾਜ਼ੀ ਨਾਲ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹ ਲੈਂਦੇ। ਸਤਿਗੁਰ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਭਈ ਸਰੀਰ ਇਸਦਾ ਵੀ ਇੱਥੇ ਸੀ

ਪਰ ਅਸਲ ਭਾਵ ਮਨ ਤਾਂ ਘਰ ਵਛੇਰੀ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਕਿਤੇ ਨਵਜੰਮੀ ਵਛੇਰੀ ਖੂਹ ਵਿਚ ਨਾ ਡਿੱਗ ਜਾਵੇ। ਫਿਰ ਸਾਰੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਝੁਕੇ

ਸਭ ਨੇ ਸਿਜਦਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦੇ ਇਹ ਤਾਂ ਖੁਦਾਵੰਦ ਹੈ ਇਹ ਤਾਂ ਜਾਣੀ–ਜਾਣ ਹੈ। ਇਹ ਤਾਂ ਅੰਤਰਯਾਮੀ ਹੈ।