ਹਰਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਉਹੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕਮਾਊ ਹੈ। ਟ੍ਰੈਕਟਰ ਚਲਾਉਣਾ, ਖੇਤ ਵਾਹੁਣਾ, ਫ਼ਸਲ ਬੀਜਣੀ ਤੇ ਖੇਤ ਸਿੰਜਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਨਵੇਂ ਬੀਜ ਤੇ ਖਾਦਾਂ ਖਰੀਦਣੀਆਂ, ਦਵਾਈਆਂ ਦਾ ਛਿੜਕਾਅ, ਵਾਢੀ ਤੇ ਜਿਣਸ ਵੇਚਣ ਤਕ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਹਰਜਿੰਦਰ ਖ਼ੁਦ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਇਸ ਬਹਾਦਰ ਕੁੜੀ ਨੇ ਜ਼ਮੀਨ ਠੇਕੇ 'ਤੇ ਦੇ ਕੇ ਦੂਜੇ ਦਰਜੇ ਦਾ ਕਿਸਾਨ ਬਣਨ ਦੀ ਥਾਂ ਖ਼ੁਦ ਵਾਹੁਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਨੂੰ ਘਰ ਦੀ ਮਾੜੀ ਵਿੱਤੀ ਹਾਲਤ ਕਾਰਨ ਆਪਣੇ ਕਈ ਖੇਤੀ ਸੰਦ ਵੀ ਵੇਚਣੇ ਪਏ ਤੇ ਉਹ ਪਿੰਡ 'ਚੋਂ ਖੇਤੀ ਔਜ਼ਾਰ ਲੈ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਨਿਬੇੜਦੀ ਹੈ। ਹਰਜਿੰਦਰ ਨੂੰ ਬੈਂਕ ਦਾ ਕਰਜ਼ ਮੋੜਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਤਕਲੀਫ਼ ਨਹੀਂ। ਹਰਜਿੰਦਰ ਦਾ ਸੁਫ਼ਨਾ ਪੁਲਿਸ ਅਫ਼ਸਰ ਬਣਨ ਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਘਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵੀ ਵਿੱਚੇ ਛੱਡਣੀ ਪਈ।
ਹਰਜਿੰਦਰ ਦੀ ਮਾਂ ਮੁਖ਼ਤਿਆਰ ਕੌਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪੁੱਤਾਂ ਤੋਂ ਵਧਕੇ ਧੀ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਹੈ। ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੇ ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਮਾਣ ਨਾਲ ਜਿਊਣ ਵਾਲੀ ਹਰਜਿੰਦਰ ਨੇੜੇ ਤੇੜੇ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਚਾਨਣ ਮੁਨਾਰਾ ਹੈ।