Chilli cultivate: ਮਿਰਚ ਖਾਣ 'ਚ ਬਹੁਤ ਸੁਆਦ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਕੈਪਸਾਇਸੀਨ ਰਸਾਇਣਕ ਮਿਰਚ ਨੂੰ ਮਸਾਲੇਦਾਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਮਸਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਿਰਚਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਚਟਨੀ, ਅਚਾਰ ਅਤੇ ਦਵਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਮਿਰਚ ਵਿਟਾਮਿਨ ਏ, ਸੀ, ਫਾਸਫੋਰਸ ਅਤੇ ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਿਰਚ ਇੱਕ ਨਕਦ ਉਤਪਾਦ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਲਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕਿਸਾਨ ਮਿਰਚਾਂ ਦੀ ਸੁਧਰੀ ਕਾਸ਼ਤ ਕਰਕੇ ਚੰਗਾ ਮੁਨਾਫਾ ਕਮਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਮਿਰਚਾਂ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਲਈ, ਚੰਗੀ ਨਿਕਾਸੀ ਵਾਲੀ ਦੋਮਟ ਜਾਂ ਬਲੁਈ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਜੈਵਿਕ ਪਦਾਰਥ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਲੂਣ ਅਤੇ ਖਾਰੀ ਵਾਲੀ ਜ਼ਮੀਨ ਇਸ ਲਈ ਢੁਕਵੀਂ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਖੇਤ ਨੂੰ ਤਿੰਨ-ਚਾਰ ਵਾਰ ਵਾਹ ਕੇ ਤਿਆਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਤੀ ਹੈਕਟੇਅਰ ਕਾਸ਼ਤ ਲਈ 1.25 ਤੋਂ 1.50 ਕਿਲੋ ਬੀਜ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਇਹ ਹੈ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਵਾਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ
50 ਗ੍ਰਾਮ ਫੋਰੇਟ ਅਤੇ ਸੜੀ ਹੋਈ ਗੋਬਰ ਦੀ ਖਾਦ ਮਿਲਾਓ। ਬੀਜ ਨੂੰ 2 ਗ੍ਰਾਮ ਐਗਰੋਸਨ ਜੀਐਨ, ਥਿਰਮ ਜਾਂ ਕੈਪਟਨ ਕੈਮੀਕਲ ਪ੍ਰਤੀ ਕਿਲੋ ਨਾਲ ਸੋਧੋ। ਇੱਕ ਇੰਚ ਦੀ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਲਾਈਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬੀਜ ਬੀਜੋ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਅਤੇ ਖਾਦ ਨਾਲ ਢੱਕ ਦਿਓ। ਸਿਖਰ ਨੂੰ ਤੂੜੀ ਜਾਂ ਨਦੀਨਾਂ ਨਾਲ ਢੱਕਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਬੀਜ ਪੱਕਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਦੀਨੇ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢੋ। ਬੂਟੇ 25 ਤੋਂ 35 ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬੀਜੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਪੌਦਾ ਲਗਾਓ। ਬੀਜਣ ਸਮੇਂ ਕਤਾਰ ਅਤੇ ਪੌਦਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ 45 ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਹਰੀ ਮਿਰਚ 85 ਤੋਂ 95 ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਫਲ ਦੇਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸੁੱਕੀ ਮਿਰਚ ਦੇ ਫਲਾਂ ਨੂੰ 140-150 ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਰੰਗ ਲਾਲ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਵੱਢ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ: Sandeep dayma: ਗੁਰੂਘਰਾਂ ਖਿਲਾਫ਼ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਭਾਜਪਾ ਆਗੂ 'ਤੇ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਵੱਡਾ ਐਕਸ਼ਨ, ਪਾਰਟੀ 'ਚੋਂ ਕੱਢਿਆ ਬਾਹਰ
200 ਕੁਇੰਟਲ ਗੋਬਰ ਜਾਂ ਖਾਦ, 100 ਕੁਇੰਟਲ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ, 50 ਕੁਇੰਟਲ ਫਾਸਫੋਰਸ ਅਤੇ 60 ਕੁਇੰਟਲ ਪੋਟਾਸ਼ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਲੁਆਈ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਫਾਸਫੋਰਸ ਦੀ ਪੂਰੀ ਮਾਤਰਾ ਅਤੇ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਦੀ ਅੱਧੀ ਮਾਤਰਾ ਖਾਦ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ; ਫਿਰ, ਦੋ ਖੁਰਾਕਾਂ ਵਿੱਚ, ਬਾਕੀ ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਜੇਕਰ ਘੱਟ ਵਰਖਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ 10 ਤੋਂ 15 ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਵਕਫੇ 'ਤੇ ਸਿੰਚਾਈ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਸਿੰਚਾਈ ਉਦੋਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਫਸਲ ਫੁੱਲ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਫਲ ਬਣ ਰਹੇ ਹੋਣ। ਜੇਕਰ ਸਿੰਚਾਈ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਫਲ ਅਤੇ ਫੁੱਲ ਛੋਟੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਖੇਤ ਨੂੰ ਨਦੀਨਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਚੰਗੀ ਫ਼ਸਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕੇ।