ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਸਾਡੇ ਕੌਮਾਂਤਰੀ ਖਿਡਾਰੀ ਕੋਰੋਨਾ ਮਹਾਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਬਜ਼ੀਆਂ, ਫਲਾਂ ਦੀਆਂ ਰੇਹੜੀਆ ਲਗਾ ਕੇ ,ਹਾੜੀ ਦੀ ਫਸਲ ਵੱਢਕੇ, ਝੋਨਾ ਲਗਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਲਈ ਤਰਲੋ ਮੱਛੀ ਹੋ ਹਰੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤਰ ਖਿਡਾਰੀ ਗਰੀਬ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਅੱਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਘਰ ਚਲਾਉਣਾ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਖਿਡਾਰੀ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਤਿੰਨ ਕਰੋੜ ਤੋਂ ਉਪਰ ਬਣਦੀ ਰਾਸ਼ੀ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ ਹਨ।
ਸਾਡੇ ਗੁਆਂਢੀ ਸੂਬੇ ਹਰਿਆਣਾ ਦਾ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਜਾਣ ਦਾ ਮੁੱਖ ਕਾਰਨ ਖਿਡਾਰਿਆਂ ਦੇ ਬਣਦੇ ਹੱਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਨਾ ਮਿਲਣਾ ਹੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਖੇਡ ਵਿਭਾਗ ਸਮੁੱਚੇ ਕੋਚਾਂ ਨੂੰ ਪਿੰਡਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚੋ “ ਜੁੜੋ ਸੰਪਰਕ ਮੁਹਿੰਮ ” ਤਹਿਤ ਖੇਡ ਗਰਾਉਡਾਂ ਵਿੱਚ ਖਿਡਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਲਿਆਉਣਾਂ ਅਤੇ ਮੋਬਾਇਲ ਤੇ ਆਨਲਾਇਨ ਸਿੱਖਲਾਈ ਦੇਣਾ ਕੋਰੋਨਾ ਮਾਹਾਮਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਲਾਂਘਾਂ ਯੋਗ ਉਪਰਾਲਾ ਹੈ।ਪਰ ਪੀਆਈਐਸ ਦੇ ਖੇਡਾਂ ਦੇ ਸਮਾਨ ਨਾਲ ਭਰੇ ਸਟੋਰਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜ਼ਿਲ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਖੇਡਣ ਦਾ ਸਮਾਨ ਮੁਹੱਇਆ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।