ਭੁੱਖਿਆਂ ਦਾ ਢਿੱਡ ਭਰਨ ਵਾਲੇ ਪਦਮਸ਼੍ਰੀ ਲੰਗਰ ਬਾਬਾ ਦਾ ਦਿਹਾਂਤ
ਪੀਜੀਆਈ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਬਾਹਰ ਲੰਗਰ ਲਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪਦਮਸ਼੍ਰੀ ਜਗਦੀਸ਼ ਆਹੂਜਾ ਦਾ ਸੋਮਵਾਰ ਨੂੰ ਦਿਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਸਕਾਰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਸੈਕਟਰ 25 ਦੇ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨਘਾਟ ਵਿਖੇ ਬਾਅਦ ਦੁਪਹਿਰ 3 ਵਜੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ: ਪੀਜੀਆਈ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਬਾਹਰ ਲੰਗਰ ਲਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪਦਮਸ਼੍ਰੀ ਜਗਦੀਸ਼ ਆਹੂਜਾ ਦਾ ਸੋਮਵਾਰ ਨੂੰ ਦਿਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਸਕਾਰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਸੈਕਟਰ 25 ਦੇ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨਘਾਟ ਵਿਖੇ ਬਾਅਦ ਦੁਪਹਿਰ 3 ਵਜੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਲੰਗਰ ਬਾਬਾ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਮਸ਼ਹੂਰ ਆਹੂਜਾ ਨੇ ਪੀਜੀਆਈ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਜੀਐਮਐਸਐਚ-16 ਅਤੇ ਜੀਐਮਸੀਐਚ-32 ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲੰਗਰ ਲਗਾ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਢਿੱਡ ਭਰਿਆ। ਲੰਗਰ ਬਾਬਾ 40 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਸੇ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣ ਲਈ ਕਰੋੜਾਂ ਰੁਪਏ ਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਦਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੰਗਰ ਬਾਬਾ ਸੈਕਟਰ 23 ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। 85 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਜਗਦੀਸ਼ ਆਹੂਜਾ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ‘ਲੰਗਰ ਬਾਬਾ’ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਟਿਆਲਾ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਗੁੜ ਅਤੇ ਫਲ ਵੇਚ ਕੇ ਆਪਣਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। 21 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ 1956 ਵਿੱਚ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਆ ਗਏ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਸ਼ਹਿਰ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੱਥੇ ਆ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਫਰੂਟ ਸਟਾਲ ਕਿਰਾਏ ’ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਕੇਲੇ ਵੇਚਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ।
ਚਾਰ ਰੁਪਏ 15 ਪੈਸੇ ਲੈ ਕੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ
ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਆਉਂਦੇ ਸਮੇਂ ਲੰਗਰ ਬਾਬਾ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਰੁਪਏ 15 ਪੈਸੇ ਸਨ। ਇੱਥੇ ਆ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਮੰਡੀ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਵਿਕਰੇਤਾ ਕੇਲਾ ਪਕਾਉਣਾ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ। ਪਟਿਆਲਾ ਵਿੱਚ ਫਲ ਵੇਚਣ ਕਾਰਨ ਉਹ ਇਸ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਮਾਹਿਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਬਸ ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ।
ਵੰਡ ਵੇਲੇ ਕਈ ਵਾਰ ਭੁੱਖੇ ਸੌਂਣਾ ਪਿਆ
ਲੰਗਰ ਬਾਬਾ 1947 ਵਿੱਚ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਵਤਨ ਪਿਸ਼ਾਵਰ ਤੋਂ ਪਰਵਾਸ ਕਰਕੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮਾਨਸਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਉਸ ਦੀ ਉਮਰ 12 ਸਾਲ ਦੇ ਕਰੀਬ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਜੀਵਨ ਸੰਘਰਸ਼ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਜਾੜੇ ਦੌਰਾਨ ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਅਜਿਹੇ 'ਚ ਆਪਣਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ 'ਤੇ ਨਮਕੀਨ ਦਾਲ ਵੇਚਣੀ ਪਈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਸ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਖਾਣਾ ਖਾ ਕੇ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਕਈ ਵਾਰ ਵਿਕਰੀ ਨਾ ਹੋਣ 'ਤੇ ਭੁੱਖੇ ਢਿੱਡ ਸੌਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।
ਦਾਦੀ ਤੋਂ ਲੰਗਰ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ
ਜਦੋਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿੱਚ ਹਾਲਾਤ ਸੁਧਰੇ ਤਾਂ ਸਾਲ 1981 ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਅਤੇ ਆਸਪਾਸ ਦੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲੰਗਰ ਲਗਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਆਹੂਜਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਮਾਈ ਗੁਲਾਬੀ ਤੋਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਦੇਣ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਮਿਲੀ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਜੱਦੀ ਸ਼ਹਿਰ ਪੇਸ਼ਾਵਰ (ਹੁਣ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ) ਵਿੱਚ ਗਰੀਬਾਂ ਲਈ ਲੰਗਰ ਲਗਾਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨਿਰਮਲ ਵੀ ਇਸ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਸਹਿਯੋਗ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ। ਲੰਗਰ ਬਾਬਾ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਾਤਵਿਕ ਭੋਜਨ ਛਕਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਲੰਗਰ ਵਿੱਚ ਪੂੜੀਆਂ ਅਤੇ ਫਲਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਦਾਲਾਂ, ਚੌਲ, ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਅਤੇ ਰੋਟੀਆਂ ਵੀ ਵਰਤਾਈਆਂ ਗਈਆਂ।
ਪੰਜਾਬੀ ‘ਚ ਤਾਜ਼ਾ ਖਬਰਾਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ABP NEWS ਦਾ ਐਪ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰੋ :
ਟਾਪ ਹੈਡਲਾਈਨ
ਟ੍ਰੈਂਡਿੰਗ ਟੌਪਿਕ
